அத்தியாயம் இரண்டு - சுழன்றும் ஏர் பின்னது உலகம்
"மாதி....சுட்ட மண் என்னிக்காவது திருப்பி ஒட்டியிருக்கா??"
வேதாளத்தின் கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல் மாதித்தன் முறைத்துக் கொண்டிருந்தான்...
"என்னா மொறைப்பு...பதவி போன பழைய சி.எம். மாதிரி பாக்குற...கேட்டதுக்கு பதில சொல்லப்பு...."
"மண்ணாவது...மண்ணாங்கட்டியாவது...நீயும் உன் கதையும்....கதை சொல்றது தான் சொல்ற....அப்பிடியே என் ரெண்டு காதுலயும் எதுனா அழுக்குத் துணிய சொருகிட்டு கதை சொல்லேன்....நான் பாட்டுக்கு நிம்மதியா தூங்குவேன்..."
"சரி விடு....நான் கதையே சொல்லலை....பொக்கிஷம் திருட்டு சி.டி. கெடைச்சுது...பாக்குறியா..."
"என்னாது....பொக்கிஷமா....மாத்தி மாத்தி கடிதம் எழுதியே கபாலத்த பொளக்குறாய்ங்களாமே...அந்த படத்தை பாக்குறதுக்கு நான் பேசாம காங்கிரஸ் கட்சிலயே சேந்துடுவேன்...அய்யா சாமி...நீ கதைய ஆரம்பி....டாய்ய்ய்ய் கதை எங்கடான்னு ஏற்கனவே ரெண்டு செங்கல்லு வந்திடுச்சி...இப்பிடியே போனா வர்ற செங்கல்ல வச்சி யார்க்க்ஷையர்ல ஒரு வீடே கட்டிரலாம்...."
"ஆங்....அது...."
வேதாளம் கதையை ஆரம்பித்தது...
===========================
மார்கழி மாத கோவை மாலை ஏழு மணிக்கெல்லாம் இருட்ட ஆரம்பித்திருந்தது....காந்திபுரம் பஸ் ஸ்டாண்டில் இருந்து லஷ்மி மில்லுக்குக்கோ புதூருக்கோ பீளமேட்டுக்கோ இல்லை அதையும் தாண்டியோ விரையும் மாநகர பஸ்கள்...வீட்டுக்கு லேட்டாய் போகும் குமாஸ்தாக்கள்...சேல்ஸ் பெண்கள்.....யமஹா வீல் மாத்த ஐநூறு ரூவாயா...ஏனுங்க நெம்ப ஜாஸ்தி சொல்றீங்களே...பேரம் பேசும் ஜீன்ஸ் பேண்ட்டுகள்...ஈரோடுன்னா பால்கோவா....மாம்பழம்னா மல்கோவா...அள்ளு அள்ளு ச்சீப்பா அள்ளு....ஈரோட்டையும் மாம்பழத்தையும் சேர்த்தே ஏலம் விடும் வியாபாரிகள்....காலையில இருந்து ஃப்ளோர்ல நின்னு காலெல்லாம் செம வலி மச்சான்...நைட்டுக்கு ஒரு நைன்டியாவது ஏத்துனா தான் தூக்கம் வருமாட்ருக்கு...பஞ்சு மில்லில் வாலிபத்தை தொலைத்த வாலிப வயோதிகர்கள்...ஊழலை ஒழிக்கும் கருணாநிதி அரசு போல பெயருக்கு இருட்டை விரட்டும் கார்ப்பரேஷன் விளக்கு கம்பங்கள்...நீங் என்ன சொல்லுங்....நம்ம நமீதா மாதிரி மலையாளத்தி ஒருத்தியும் கெடையாது...தம்ளன் தம்ளன் தானுங்...டாஸ்மாக் உற்சாகத்தில் குஜராத் நமீதாவை தமிழாக்கும் பரந்த உள்ள தமிழ் குடிமகன்கள்....
கணவனிடம் செல்லக் கோபம் கொண்ட புது மனைவி போல மெயின் ரோட்டிலிருந்து சற்று உள்ளே தள்ளிய பாப்பநாயக்கன் பாளையம் தனது இரவு வாழ்க்கைக்கு தயாராகிக் கொண்டிருந்தது...இரவு வாழ்க்கை என்பது உண்பதும் சீரியல் பார்த்து கண்ணீர் சிந்துவதுமாகவே மாறிப் போய்விட்ட கலாச்சாரத்தின் பிம்பமாக பண்ணாரி அம்மன் உணவகத்திலிருந்து ஓடு போட்ட கூரை வழியே பூரி வாசனையும், பொங்கல் வாசனையும் இனம் பிரிக்க முடியா வாசனைகளுடன் புகை போல கசிந்து கொண்டிருந்தது...
உணவகம் என்றதும் கற்பனை குதிரைகளை பறக்க விடா தீர்கள்....அது ஒரு சிறிய மெஸ்...சிவா என்ற சிவராமனுக்கும், மாலு என்ற அவன் தங்கை மாலதிக்கும் அவன் அம்மாவுக்கும் அது வீடு....மாதக் கணக்கில் அக்கவுண்ட் வைத்து அங்கு சாப்பிடும் மில் சூப்பர்வைசர்களுக்கும் இன்ன பிற வாலிப வயோதிகர்களுக்கும் அது பண்ணாரி அம்மன் மெஸ்...சுருக்கமாக அம்மன் மெஸ்....டிவியும் சோஃபாவும் இருக்க வேண்டிய ஹாலில் நான்கு மேஜைகளும் சில பெஞ்சுகளும்...அது தான் மெஸ்...அதை தாண்டி ஒரு அறை.. அங்கு தான் சமையல்...அதை தாண்டி ஒரு அறை...அது மாலதியின் அறை மற்றும் எல்லாப் பொருட்களின் அறை...
"சிவா இட்லி எல்லாம் ரெடியாயிடுச்சி...உள்ள வர்றியா"
"இந்தா வந்திட்டம்மா..."
எப்படி பார்த்தாலும் இந்த மாசம் கொஞ்சம் இடிக்கும் போலருக்கே...இன்னும் ரெண்டு நாள் கடை நல்லா ஓடினா நல்லது......கணபதி மேன்ஷன்லருந்து ஒரு மூவாயிரம் வர வேண்டி இருக்கு...அதுவும் வராட்டி சேவிங்க்ஸ்ல இருந்து தான் எடுக்கணும்...
நோட்டையும் பேனாவையும் கீழே வைத்து விட்டு எழுந்திரிக்கும் சிவராமனை உங்களுக்கு தெரிந்திருக்கும்....பஸ்ஸில், ட்ரெயினில், துணிக்கடையில், டாக்டரின் அறைக்கு வெளியே கவலையுடன்... இன்னும் எத்தனையோ இடங்களில் எதிர்ப்படும் இருபத்தாறு வயது இளைஞர்களில் சிவராமனை நீங்கள் பார்த்திருக்கலாம்......எதிர்கால இந்தியா கையில் இருக்கிறதோ இல்லையோ தகப்பன் இல்லாத குடும்பம் இன்றைக்கு இவன் கையில் தான் இருக்கிறது...அதனால் கணக்கு வழக்கு கூட்டல் கழித்தல்கள்...
"என்னம்மா...சட்னி, சாம்பார் எல்லாம் ரெடியாயிடுச்சா...மேன்ஷன்லருந்து ஏழு பார்சல் கேட்ருந்தாங்க....வர சொல்லிரவா..."
"எல்லாம் ரெடிடா...வரச் சொல்லு....அப்புறம்....மதியம் தரகர் வந்துட்டு போனாருல்ல....பையன் நல்ல பையனாருக்கான்...பள்ளிப்பாளையத்துல மில்லு சூப்பர்வைசர்...மாலதிக்கு முடிச்சிரலாமேடா..."
இது தினம் நடக்கும் பிரச்சினை...மாலுவுக்கு இப்பொழுது தான் பி.எஸ்.சி இரண்டாம் வருடம் ஆகிறது...அம்மாவுக்கு எத்தனை சொன்னாலும் புரிவதில்லை...அவள் பிரச்சினை அவளுக்கு...
"என்னம்மா....அந்த தரகர் தான் அறிவில்லாம அவசரப்படுறார்னா...நீங்க வேற...இன்னும் ஒரு வருஷம் தான...அவளும் படிச்சி முடிக்கட்டும்...கல்யாணம் வச்சா எப்படியும் ரெண்டு லட்சம் செலவாயிடும்...நம்ம கையிலயும் இப்ப அவ்ளோ காசு இல்ல...ஒரு வருசத்தில எப்படியாவது ஒரு ஒரு லட்சம் சேத்துட்டா இந்த வீட்ட ஒத்தி வைச்சி அவ கல்யாணத்தை முடிச்சிரலாம்...இப்பவே கல்யாணம்னு சொன்னா காசுக்கு நான் எங்க போறது...."
"சள்ளுன்னு விழுந்து புடுங்காதடா...மாலுவுக்கு மட்டுமில்ல...கல்பனாவையும் யோசி...அவளும் ஒனக்காக தான வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கா...அவங்க வீட்டையும் யோசிச்சி பாருடா...எப்ப பார்த்தாலும் காசு காசுன்னு அதையே எண்ணிக்கிட்டு இருக்காத..."
வீட்டுக்கு தெரிந்தே காதலிப்பதில் இது ஒரு பிரச்சினை....கல்பனா...கல்பா...இவனை விட இரண்டு வயது குறைவு...ஒரு வகையில் தூரத்து சொந்தம்...ப்ளஸ் டூ பரிட்சைக்கு இவனிடம் படிக்க வந்ததில் இருந்து....காதலாகி கசிந்துருகி...ஒரே ஜாதி...ஒரே பொருளாதார நிலை..தூரத்து உறவு...எதிர்ப்பில்லாத ஏழு வருட காதல்....சுழன்றும் ஏர் பின்னது உலகம் உழன்றும் கல்பாவே தலை....
சிவராமன் மெல்லிய இருட்டில் அம்மாவையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்... இவளுக்கு தெரியுமா....கல்பாவை இன்னும் கைப்பிடிக்கவில்லை....ஆனால் தினந்தோறும் கனவு குடித்தனம் நடத்திக் கொண்டு தான் இருக்கிறேன்...இறுக்க கைகோர்த்து மருதமலை படி ஏறியேறிக் கொண்டு.....கல்பாவின் உள்ளங்கை சூடு இன்னமும் இருக்கிறது...ஆனால் காசு வேண்டும்....அவள் கால்கள் கூட தரையில் படாமல் தாங்க வேண்டும்...அதற்கு காசு வேண்டும்...எல்லாவற்றுக்கும் காசு வேண்டும்....அம்மாவுக்கு புரியவில்லை...
"சரிம்மா....தரகர்கிட்ட நான் பேசிக்கிறேன்...நீ மாலுக்கிட்ட எதுவும் சொல்லிக்கிட்டு இருக்காத...அவளாவது நிம்மதியா படிக்கட்டும்...."
"என்னவோடா...சீக்கிரம் நீங்க ரெண்டு பேரும் செட்டிலானா தான் எனக்கு நிம்மதி..."
இதற்கு மேல் இங்கு நின்றால் அம்மா புலம்ப ஆரம்பித்து விடுவாள்....
"சரி சரி....விடு...அந்த சட்னி, சாம்பாரெல்லாம் எடு...நான் கொண்டு போய் மெஸ்ஸில வச்சிட்டு மேன்ஷனுக்கு ஃபோன் பண்றேன்...."
ஸ்னேகிதனே...ஸ்னேகிதனே....ரகஸிய ஸ்னேகிதனே.... அவனது மொபைல் ஃபோன் மெதுவாக பாட ஆரம்பித்தது...கல்பாவுக்கு பிடித்த பாட்டு...அவளே செட் செய்த ரிங் டோன்... ஏதோ புதிய நம்பர்...மெஸ் ஓப்பன் செய்யணும்....இந்த டைம்ல யார் ஃபோன் பண்றது...ஒரு வேளை மேன்ஷன்லருந்து கூப்பிடறாங்களோ...
"ஹலோ சிவா ஹியர்...."
"சிவா....நாந்தான்....கல்பா...."
ஏழரை மணி மெஸ் ஓப்பன் பண்ற டைம்னு கல்பாவுக்கு தெரியும்...இந்த டைம்க்கு கூப்பிட மாட்டாளே...
"சொல்லு கல்பா...என்ன திடீர்னு இந்த டைம்ல...."
"ஒண்ணுமில்ல...கொஞ்சம் பேசணும்..."
"இப்பவா...மெஸ் தொறக்கணுமே...சரி சொல்லு...என்ன வீட்ல யாருக்காவது ஒடம்பு சரியில்லையா....டாக்டர்கிட்ட கூட்டிப் போகணுமா..."
"அதெல்லாம் இல்ல சிவா..எல்லாரும் நல்லாத் தான் இருக்காங்க..."
"அப்புறம் என்ன..."
மறுமுனையில் கல்பனா தயங்குவது தெரிந்தது....
"என்ன கல்பா....எதுவும் பிரச்சினையா..."
"ம்ம்...ஆமா...நீ கொஞ்சம் அன்னபூர்ணா வரைக்கும் வர்றியா...."
கல்பா வீடு பக்கம் தான்...சாய் பாபா காலனி...அன்னபூர்ணா ஹோட்டல் பக்கத்தில்...
"என்ன கல்பா...டைம் ஏழரை ஆயிடுச்சி...நான் மெஸ் தொறக்கணுமே..நான் நாளைக்கு காலைல வர்றேன்....உங்க அப்பாக்கிட்ட பேசியும் ரொம்ப நாளாச்சி....இல்ல அர்ஜண்ட்னா போன்லயே சொல்லு..."
"ம்ம்....அது வந்து...ம்ம்ம்....எங்க அப்பா எனக்கு மாப்பிள்ளை பார்த்திருக்கார் சிவா....நாளைக்கு பொண்ணு பார்க்க வர்றாங்களாம்...."
================ தொடரும் ====== ============